Van het hoofd naar het hart
Het is tijd
Ik heb het gedaan. Ik dook in het diepe, niet wetende wat me te wachten zou staan. Per januari dit jaar zei ik mijn baan in loondienst op. Geen plan, wat spaargeld, mijn verloofde die op dat moment nog flink in een burn-out zat en een heel sterk gevoel dat dit de enige juiste stap was. Het is intussen een jaar geleden dat ik besloot te gaan luisteren naar mijn gevoel. Een onbehaaglijk gevoel dat al niet meer fluisterde, maar flink duidelijk in mijn hoofd galmde: “Het is tijd. Er ligt dáár iets voor jou te wachten. Dit is je tijd. Hier heb je op gewacht. Stop waar je mee bezig bent.” Op mijn werk werden deze signalen alleen maar versterkt en zichtbaar. Ruim 3 jaar had ik gewerkt als nieuweling in de IT-consultancy wereld, waar ik al enige tijd met veel plezier als scrum master én DevOps engineer werkte in een heel fijn en gezellig autonoom mannenteam (mannen, ik mis jullie nog steeds). Terwijl we in het team goed op dreef waren, ik de motor goed oliede zoals ik dat kan, werd mijn takenpakket geminimaliseerd zonder overleg. Mijn functioneren paste niet in de door de directie bepaalde hokjes. Met als uitkomst dat het takenpakket mij niet meer kon voeden, ik ontevreden werd en me ondergewaardeerd en ongewenst voelde. De innerlijke NEE begon te schreeuwen. Weggaan duurde even, omdat ik afwachtte. Ik ervaarde dat mijn team het ook best goed kon zonder mij en zo kon ik langzaamaan loslaten. Met mijn lieve vriendin Kim als coach aan de hand durfde ik de stap te wagen: ik vroeg ontslag aan. Ik trok de deur stevig achter me dicht en vol enthousiasme en frisse moed stapte ik die wijde wereld in, die -volgens de leidende stem in mijn ziel- op mij zat te wachten. Zonder helder plan, maar wel een heldere visie, een brede toolkit en een langzaam leerproces op weg naar vertrouwen.
Een ontwikkelingsproces vooraf
Ik zei natuurlijk niet zomaar mijn baan op. Een proces van enige jaren ging hieraan vooraf. Ik leerde mijn eigen grenzen voelen en vertrouwen op mijn innerlijke stem die JA of NEE zegt. Ik wilde meer weten van ‘bewustzijn’, stapte af van de feiten en ging over op de ervaring. Ik verdiepte me in de yogaleer en -filosofie en bouwde een dagelijkse yogaroutine op. Ik leerde de magie van het energetisch lichaam te ervaren en vertrouwen. Ik deed een beroepsopleiding, waarin ik mijn intuïtie trainde en zo ontzettend veel vertrouwen kreeg in een mooie betere wereld vol diepe connecties, samenwerkend leiderschap, prachtige échte natuur, overvloed en plezier. Ik opende me naar mijn gevoelswereld, een hele complexe wereld. Ik leer onder andere dat mijn sterke nieuwsgierigheid en enthousiasme het nogal eens winnen van de innerlijke NEE en me zo de rationele wereld in duwen, weg van mijn intuïtie. Ook groeide mijn bewustzijn en kreeg ik inzicht in mijn afwijzingspatronen die verweven zijn met de angst voor afwijzing en een intens verlangen naar verbinding en (zelf)acceptatie. Gedurende deze tijd begon de innerlijke NEE me parten te spelen. Als iemand me vroeg of ik mijn baan leuk vond of als we het over de toekomst hadden, dan sprongen de tranen in mijn ogen. Een duidelijkere ‘NEE’ krijg je niet. Toch genoten mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme van de nieuwe kennis en vaardigheden die ik opdeed en de mensen die ik leerde kennen. Verwarrend vond ik dit. Die nieuwsgierigheid houdt het meestal zo’n 3,5 jaar uit: het totaalpakket bevredigt me nooit helemaal, ik ben daarna meester van wat ik wilde leren en begint mijn intuïtie te drammen.
Het langzaam gaan leven van mijn levensmissie
De innerlijke NEE wees naar mijn levensdoel, mijn missie in het leven. Dit was ‘m duidelijk niet. De levensmissie die ik tot dan toe wel voelde, maar nooit helder voor ogen had, voelde altijd alsof de tijd nog niet rijp was om daarmee aan de slag te gaan. Langzaam maar zeker begon deze nu wel aan duidelijkheid te winnen en ruimte in mijn systeem in te nemen. Ik paste al lerende weg wat toe als scrum master van een zelfsturend team, waarin ieder gelijk geacht wordt en als expert gezien wordt. Ik zocht naar manieren om ieders persoonlijke kracht te laten zien en hem in zijn kracht te zetten. Thuis begon mijn levensmissie ook vorm te krijgen. Ik droom ervan natuur te regenereren en gebieden met elkaar te verbinden, dat mensen hierin samenwerken aan een mooie wereld met betekenisvolle verbinding. Ik en mijn vriend begonnen steeds meer duurzaam te leven, waarbij we dagelijks zoeken naar duurzamere oplossingen in en rondom het huis. Ook werd onze tuin een mooi experiment om een buitenruimte mooi, praktisch en toch natuurlijk te maken, waarin we een poging doen om permacultuur lerenderwijs toe te passen. Algeheel neemt mijn bewustzijn hierin nog dagelijks toe. Het leven kon en wil niet anders, het hoofdstuk moest dicht. Zo geschiedde. Geen plan, wél een nieuw hoofdstuk.
Baan opgezegd, en nu?
Daar was ze dan eindelijk: Januari 2022. Na twee maanden vakantie om mezelf helemaal te ontkoppelen van mijn werkzaamheden, begon de onrust toe te nemen. Alle emoties kwamen voorbij. Geen vertrouwen, wel vertrouwen, zorgen over geld en inkomen, enthousiasme voor wat komen ging, hoop op een betere wereld, veel ideeën, zwaarte, oude angsten en pijnen, verdriet en een actief rouwproces om mijn zojuist verlate baan.
De ideeën gierden door mijn hoofd – een verbonden thuisbibliotheek, plantenstekjesruil, yogaretraites organiseren, yogadocent worden, een eigen theetuin, permacultuur, een voedselbos en natuurgebied met een retraitecentrum, natuurregeneratieprojecten. Ook bracht het idee een nieuwe baan te zoeken me het onprettige gevoel van een dichtgeknepen keel.
Ik besloot me bij de Kamer van Koophandel in te schijven. Ondernemen dan maar. Ik volg immers al bijna 2 jaar een opleiding in het geven van readings, het werken met intuïtie en persoonlijke ontwikkeling gericht op terugkeren naar je eigen essentie. En daarnaast een healingopleiding, waarbij ik “meters” zal moeten maken. Hoe dan ook zou ik healings en readings gaan aanbieden. Op naar de KvK dus. Bang dat de medewerkster “wel door zou hebben” dat ik geen plan had, stond ik na een kwartier buiten met een pakket papier: Introspecterend door Rosanna Denis. “Nou gelukkig gelooft één van ons twee in dit plan” dacht ik nog. Introspecterend Leven werd zo de wereld ingezet. Nu is er geen weg meer terug, want ik weet: als ik iets aanga, maak ik het af. Ik vierde het met Peter Jan en een paar heerlijke cocktails in het centrum van Utrecht. Hij gaat samen met mij een hoop onzekerheid tegemoet en dat besef ik me maar al te goed.
Ik had toen nog helemaal geen zin of vertrouwen in het zakelijk aanbieden van readings of healings. “Wie zit er nou op mij te wachten?!” zei dat gemene stemmetje mijn hoofd. “Mag ik dat eigenlijk wel?” Ik wilde mijn levensmissie volgen, niet een deel van mezelf tot uiting brengen, zodat ik de rest van mijzelf weer kan wegstoppen. Ging ik dan weer iets aan waarop ik na 4 jaar ben uitgekeken? Weer mezelf in hokjes plaatsen?
Hoe vaag wil je het hebben?
De tijd begon te tikken en ik besloot dat die levensmissie wat concreter mocht. Ik voelde immers duidelijk die roep. Maar hoe moest dat dan? Mijn hoofd wilde antwoorden. “Wat moet ik worden? Wat wordt mijn aanbod? Wie ga ik helpen?” Daar kwam ik niet heel ver mee, mijn ziel antwoordde: “Ik wil ZIJN. Alle deuren staan open. Je bent goed zoals je bent. Je hebt alles in huis wat je nodig hebt. Leef je missie. Het is niet zwart-wit. Voel de noodzaak. Ik ben een vrouw. Ik voel. Ik ga het leven aan zoals het komt. Ik ben een sjamaan, een heks, een wijze vrouw, een lichtwerker. Ik ben een beweging.” In visualisaties zag ik veel beelden van natuur, een diepe verbinding tussen mensen onderling en als mensheid met de natuur en een magische wereld waar ik nog geen woorden voor heb. Het lijken totaal geen antwoorden op de vragen van mijn hoofd. Toch ontvang ik ze dagelijks vanuit mijn diep innerlijk weten. En het gevoel dat erbij gepaard gaat, is zekerder dan ooit.
HOE DAN!? Hoe bouw ik hier nu een bedrijf van waarin anderen waarde zien en waardoor ik mezelf kan onderhouden? Frustrerend dit!
Tussen de ziel en het hoofd
Ik kwam niet veel verder dan “ik doe iets met natuur” en “iets met persoonlijke ontwikkeling en energiewerk”. Alsof het twee losse hokjes zijn. Blind voor antwoorden, ging ik verder zoeken vanuit mijn hoofd. Ik belandde bij een waardevol kort programma van The New Business Women: “The Love Warrior”. De cursus helpt je omgaan met de gemene stem in je hoofd, je emoties aangaan en verwerken, en de weg terug naar (zelf)liefde. Ik volgde daarna hun “Academy” en ik was ervan overtuigd dat daarna mijn levensmissie zo klaar als een klontje zou zijn. Helaas… Wat het me wél bracht was een warme omgeving van gelijkgestemde vrouwen om te verwoorden wat er in mij speelt, een steunend en liefdevol vangnet, verbinding op een diepere laag, frustratie, diepe dalen en … nog eens dezelfde inzichten die ik al had opgedaan. Ze leidden tot natuur en verbinding, geladen met veel dankbaarheid. Het antwoord ligt in vertrouwen, en laat dat nou net even heel moeilijk zijn als je levensmissie niet is wat je hebt geleerd op school “als je later groot bent”.
Terug naar het begin - Waarom ben ik ook alweer gestopt met mijn baan in loondienst?
1. Ik wil mijn ideale leven leiden.
2. Ik wil helemaal mezelf kunnen zijn.
3. Ik wil laten zien hoe het anders kan ten opzichte van de voor mij niet werkende systemen.
4. Ik wil de wereld laten zien hoe mooi ze in essentie is.
5. Ik wil de natuur integreren in mijn dagelijks leven en daarmee mensen inspireren.
6. Ik wil échte natuur om me heen zonder ervoor te reizen of ver weg te verhuizen.
7. Ik wil alleen nog maar doen wat waarachtig en vanuit mijn kern goed voelt.
De weg van het JA-gevoel
Mijn ontwikkeling ging door, mijn zoektocht ook. “Iets met natuur, persoonlijke ontwikkeling en verbinding” vond ik op plaatsen met natuur, recreatief verblijf en een programma op gebied van energiewerk en persoonlijke ontwikkeling. Prachtige concepten met veel potentie. Ik vond ook LEAP, contact met Sumowala, de liefde en warme bedding aan de Intuïtieve Opleidingen, passie in het zelf faciliteren van healings, het zelf bepalen van mijn dagschema en de liefdevolle, volhardende en onvoorwaardelijke steun van mijn vriend. Ik voelde me intens gelukkig en dankbaar dat ik mijn leven op deze manier mocht leiden. Dit is waar ik het voor doe. Leven. Dingen doen waar ik écht om geef. Tijdens mijn tweede bezoek aan High Vibes kreeg ik de geweldige kans om readings aan te bieden. Ik gaf intussen soms ook een healing en met een lieve buddy uit mijn Master Mind groepje van de TNBW Academy werkte ik aan mijn personal brand. Langzaam maar zeker rolt het balletje en ontstaat er iets uit het JA-gevoel dat ik volgde om mijn baan in loondienst op te zeggen. Het is een weg die pieken kent tussen worstelingen met mijn overtuigingen, patronen, gedragingen en onzekerheden door. De leuke uitdaging is het vinden van plezier in het leren over mezelf en de wereld. Ik denk dat er geen betere en pittigere weg voor persoonlijke ontwikkeling bestaat dan het bouwen aan een eigen bedrijf vanuit jouw pure essentie.
Wil jij ook iets anders doen dan je al doet of wil je graag met iemand sparren, bericht me vooral eens. Ik vind het leuk om met je te connecten!
Comments